Socjalizacja i wychowanie człowieka jako siły opóźniające lub przyspieszające rozwój społeczeństwa

Pedagogiczne debaty i spory dotyczące podmiotowości i sprawczości człowieka w kształtowaniu życia społecznego. Inwestycje w kapitał ludzki i społeczny. Społeczny kontekst edukacji, szkoła a środowisko – perspektywy socjologii wychowania i pedagogiki społecznej. Podejście krytyczne: diagnozowanie oraz przezwyciężanie jawnych i ukrytych form ucisku i przemocy. Tradycyjne i współczesne formy wykluczania człowieka (ucznia, rodzica, nauczyciela). Rozwój potencjału jednostkowego i wspólnotowego "w" i "przez" edukację a społeczno-kulturowy kontekst. Feminizacja zawodu nauczycielskiego i co z tego wynika? Kobiety – siła transformująca społeczeństwo/a. Uczący się człowiek wobec dziedzictwa skolonizowania oraz aktualnych zagrożeń (neoliberalizm, nierówności społeczne, prekariat). Na czym polega emancypacyjna moc edukacji? Podejście postkrytyczne: Człowiek i wychowanie dla przyszłości. Jaki skarb jest ukryty w edukacji? Perspektywa odchodzenia od koncepcji „albo-albo" ku koncepcjom „i". Synergia pracy zawodowej i czasu wolnego. Zrównoważony rozwój, szukanie syntezy i pojednania różnorodności, budowanie dróg porozumienia, mostów zamiast murów, podejście systemowe. W stronę kompromisu, dialogu, współpracy, koncyliacji, dialogu.